• فیض و راستی
• کتاب مقدس
• مقالات

کتاب مقدس برای تمام فصول (۴)

بخش «کتاب مقدس برای تمام فصول» شامل بررسی ۵۲ فصل کلیدی کتاب مقدس است. با مطالعه یک فصل در هفته، شما در طول یک سال (۵۲ هفته) شناخت عمیق تری از حقایق و تعالیم اساسی کلام خدا حاصل می کنید و تصویری جامع از کل کتاب مقدس در ذهنتان شکل می گیرد. ( همه آیات از ترجمه فارسی هزاره نو و گاهی از ترجمه قدیم فارسی کتاب مقدس برگزیده شده اند.)
برای درک بهتر می توانید ابتدا فصل مورد بحث را در بخش انتهایی این صفحه بخوانید؛ سپس بررسی آن را در ابتدای همین صفحه دنبال کنید.

بررسی انجیل متی فصل ششم

با عرض سلام خدمت همه شما عزیزان، ادوارد سرکیسیان هستم در ادامه بررسی موعظه سر کوه مسیح نگاهی به فصل ششم انجیل متی خواهیم انداخت.
هسته مرکزی و محور اصلی موعظه سر کوه مسیح ملکوت و پادشاهی خداوند است که در آن عدالت مطلق و کامل خدا حکمفرماست و همه نجات یافتگان عضوی از این ملکوت خدا هستند که در آینده ای دور بر زمین نیز برقرار خواهد شد ولی هم اکنون هر چند به طور محدود، در قلب های از نو مولود شده ایمانداران واقعی به مسیح برقرار شده است. مسیح در موعظه سر کوه خود در واقع اصول و قانون اساسی این ملکوت را تشریح می کند. همانطور که قبلا در بررسی فصل پنجم اشاره کردم؛ انجیل متی طلوع مسیح پادشاه را به جهانیان و مخصوصا به یهودیان نوید می دهد و ظهور اولیه او را برای فراهم کردن کفاره گناهان و نجات انسان ها از گناه و مرگ اعلان می دارد. در فصل چهارم متی مسیح خدمتش را با این عبارت آغاز می کند:

17از آن زمان عیسی به موعظۀ این پیام آغاز کرد که: «توبه کنید، زیرا پادشاهی آسمان نزدیک شده است!»

ملکوت مسیح، پادشاهی آسمانی است که باید در آینده بر زمین نیز استوار گردد. او پادشاهی بود که در اولین ظهور در آغلی به دنیا آمد و حتی جایی برای سر نهادن نداشت تا با مرگ و قیامش از مردگان، راه را برای ورود انسان های سقوط کرده به پادشاهی آسمانی و ابدی فراهم سازد. مسیح در پاسخ به پیلاتوس فرماندار رومی در حین محاکمه اش فرمود:

36عیسی پاسخ داد: «پادشاهی من از این جهان نیست. اگر پادشاهی من از این جهان بود، خادمانم می‌جنگیدند تا به دست یهودیان گرفتار نیایم. امّا پادشاهی من از این جهان نیست.» 37پیلاتُس از او پرسید: «پس تو پادشاهی؟» عیسی پاسخ داد: «تو خود می‌گویی که من پادشاهم. من از این رو زاده شدم و از این رو به جهان آمدم تا بر حقیقت شهادت دهم. پس هر کس که به حقیقت تعلّق دارد، به ندای من گوش فرا می‌دهد.» انجیل یوحنا ۱۸: ۳۶ و ۳۷

به همین منظور محور اصلی فصل ششم متی نیز به دور همین مفهوم می چرخد؛ در آیه ۳۳ همین فصل، مسیح می گوید:

33بلکه نخست در پی پادشاهی خدا و عدالت او باشید، آنگاه همۀ اینها نیز به شما عطا خواهد شد.

بنابراین «پادشاهی آسمانی» و «مسیح پادشاه» اولویت و جایگاه نخست زندگی یک ایماندار واقعی را تشکیل می دهند و امور دیگر زندگی تحت تاثیر این واقعیت ابدی قرار می گیرند. در پادشاهی آسمانی، خدا در مرکز است و همه چیز حول و حوش او می چرخند. از امور روحانی نظیر دعا و روزه و صدقه گرفته تا امور روزمره زندگی نظیر امرار معاش و کسب ثروت و همه و همه به دور مرکزیت خدا می چرخند. یک ایماندار واقعی به مسیح کسی است که نه تنها اتاق پذیرایش را تحت اختیار مسیح قرار داده است بلکه همه اتاقها و آشپزخانه و هر کنجی از خانه را نیز به او واگذار کرده و حتی کلید خانه را نیز به او سپرده است! دوست عزیز آیا کنج تاریکی در زندگی تان هست که هنوز به مسیح نسپرده اید؟
علمای دین یهود و رهبران مذهبی قوم یهود قلبشان فرسنگ ها از خدای واقعی دور بود ولی ظاهر مذهبی بسیار آراسته ای داشتند و خود را بسیار دیندار می پنداشتند. آنها که خود را قوم برگزیده خدا بحساب می آوردند؛ تفسیری بسیار سطحی و کم عمق از فرامین خدا ارائه می دادند. ولی مسیح در فصل پنجم با ارائه تفسیری صحیح از روح شریعت باطل بودن عبادت و دین داری آنان را برملا کرد. همانطور که در بررسی فصل پنجم متی اشاره کردیم مسیح به یهودیان می گوید:

20زیرا به شما می‌گویم، تا پارسایی شما برتر از پارسایی علمای دین و فَریسیان نباشد، هرگز به پادشاهی آسمان راه نخواهید یافت.

در فصل هشتم انجیل متی مسیح مجددا به علمای مذهبی قوم یهود این مطلب را گوشزد می کند:

11و به شما می‌گویم که بسیاری از شرق و غرب خواهند آمد و در پادشاهی آسمان با ابراهیم و اسحاق و یعقوب بر سر یک سفره خواهند نشست، 12امّا فرزندان این پادشاهی به تاریکیِ بیرون افکنده خواهند شد، جایی که گریه و دندان بر هم ساییدن خواهد بود.»

علت این است که اصولا دین در طول تاریخ وسیله ای در دست شیطان برای فریب انسان ها بوده است و پیروان ادیان سازمان دهی شده را به ریاکاران مذهبی تبدیل کرده است. اصولا کار کرد دین این است که عدالت و قدوسیت بی نهایت خدا را در عمل کاهش می دهد و با بزرگ جلوه دادن عدالت انسان، فردوس برین را قابل دسترس می سازد.
دین از پیروانش می خواهد تا با تلاش و کوشش انسانی، مجموعه ای از امر و نهی مذهبی و سنن و رسوم واهی را پیروی کنند و به آنها وعده بهشت برین را می دهد که البته سرابی بیش نیست!
مسیح در موعظه سر کوه خود خط بطلانی بر هر دو مورد فوق می کشد و دین یهود را باطل اعلام می کند. توجه کنید که در اینجا منظور من از دین یهود، تورات و کتب عهد عتیق نیست بلکه تمام تعالیم و اصولی است که در طول تاریخ چند هزار ساله قوم یهود، علمای مذهبی به یهودیان تجویز کرده اند که در کتاب تلمود و دیگر کتب مذهبی گردآوری شده اند و هنوز هم یهودیان به آنها پایبند هستند. با این مقدمه حال به متی فصل ششم نگاهی بیندازیم:

1«آگاه باشید که پارسایی خود را در برابر دیدگان مردم به جا میاورید، به این قصد که شما را ببینند، وگرنه نزد پدر خود که در آسمان است، پاداشی نخواهید داشت. 2«پس هنگامی که صدقه می‌دهی، جار مزن، چنانکه ریاکاران در کنیسه‌ها و کوچه‌ها می‌کنند تا مردم آنها را بستایند. آمین، به شما می‌گویم، اینان پاداش خود را به تمامی یافته‌اند. 3پس تو چون صدقه می‌دهی، چنان کن که دست چپت از آنچه دست راستت می‌کند، آگاه نشود، 4تا صدقۀ تو در نهان باشد؛ آنگاه پدرِ نهان‌بینِ تو، به تو پاداش خواهد داد. 5«هنگامی که دعا می‌کنی، همچون ریاکاران مباش که دوست می‌دارند در کنیسه‌ها و سَرِ کوچه‌ها ایستاده، دعا کنند تا مردم آنها را ببینند. آمین، به شما می‌گویم، اینان پاداش خود را به تمامی یافته‌اند. 6امّا تو، هنگامی که دعا می‌کنی به اتاق خود برو، در را ببند و نزد پدر خود که در نهان است، دعا کن. آنگاه پدرِ نهان‌بینِ تو، به تو پاداش خواهد داد. 7«همچنین، هنگام دعا، عباراتی توخالی تکرار مکنید، آن‌گونه که اقوام بت‌پرست می‌کنند، زیرا می‌پندارند به سبب زیاده گفتن، دعایشان مستجاب می‌شود. 8پس مانند ایشان مباشید، زیرا پدر شما پیش از آنکه از او درخواست کنید، نیازهای شما را می‌داند.
و نیز در آیات :

16«هنگامی که روزه می‌گیرید، مانند ریاکاران تُرشرو مباشید، زیرا آنان حالت چهرۀ خود را دگرگون می‌کنند تا نزد مردم، روزه‌دار بنمایند. آمین، به شما می‌گویم، که پاداش خود را به تمامی یافته‌اند. 17امّا تو چون روزه می‌گیری، به سر خود روغن بزن و صورت خود را بشوی 18تا روزۀ تو بر مردم عیان نباشد، بلکه بر پدر تو که در نهان است، و پدرِ نهان‌بینِ تو، به تو پاداش خواهد داد.

در آیات فوق مسیح برای شاگردانش روشن میسازد که عبادت یک انسان در صورتی واقعی و مورد قبول خدا است که صلح و آشتی بین خدا و انسان برقرار شود و خدای قادر مطلق و غیر قابل دسترس تبدیل به پدر آسمانی آنان گردد در غیر این صورت در بهترین حالت عبادتشان تبدیل به یک سری کارها یا وردهای بی معنی و تکراری می شود که هیچ بهره ای ندارد و در بدترین شرایط ریاکاری را نیز به فهرست گناهانشان می افزاید.
تاکید مسیح در آیات فوق به رابطه محبت آمیز بین انسان و خدا است. در پادشاهی آسمانی، خدای قادر مطلق و بی نهایت بزرگ و متعالی تبدیل به پدر آسمانی پر محبتی می شود که می توان با او رابطه ای عمیق داشت و او را شناخت!
در چنین رابطه ای عاشقانه است که عبادتمان معنی پیدا می کند در غیر این صورت عبادت تبدیل به عملی خسته کننده، تکراری و بی بهره می شود و در نهایت به ریاکاری، تزویر و خود فریبی می انجامد.
مسیح در آیات ۹تا۱۳ الگویی کلی از نحوه دعا کردن را به شاگردانش می آموزد:

9«پس شما این‌گونه دعا کنید: «ای پدر ما که در آسمانی، نام تو مقدّس باد. 10پادشاهی تو بیاید. ارادۀ تو، چنانکه در آسمان انجام می‌شود، بر زمین نیز به انجام رسد. 11نان روزانۀ ما را امروز به ما عطا فرما. 12و قرضهای ما را ببخش، چنانکه ما نیز قرضداران خود را می‌بخشیم. 13و ما را در آزمایش میاور، بلکه از آن شریر رهاییمان ده. [زیرا پادشاهی و قدرت و جلال، تا ابد از آنِ توست. آمین.]

توجه کنید که دعای خداوند با عبارت «ای پدر ما که در آسمانی» آغاز می شود و این اساس و بنیاد ایمان و عبادت ما را تشکیل می دهد و چنین رابطه ای فقط با کفاره مسیح میسر است. دقت کنید که بلافاصله بعد از پرستش و ستایش پدر آسمانی، مسیح مجددا بر ملکوت آسمانی و برقرار شدن آن بر زمین تاکید می ورزد؛ که نشان می دهد این موضوع باید اولویت زندگی یک ایماندار واقعی باشد. زیرا در پادشاهی آسمانی اراده پدر به طور مطلق انجام می شود و او جلال می یابد. این در حالی است که بر زمین اراده پدر هر لحظه از سوی انسان سقوط کرده زیر پا گذاشته می شود و شرارت و تاریکی و ظلم حکمفرماست.

در اینجا بسیار ضروری است که اندکی در مورد «اراده خدا» که در این دعا، مسیح به آن اشاره می کند توضیحاتی بدهم. بارها در تارنمای فیض و راستی به این مهم اشاره کردیم که خدا، حاکم و فرمانروای مطلق است و تقدیر و مشیت او به طور کامل در جهان مادی و غیر مادی انجام می شود و هر ذره بنیادی مطابق اراده او و در جهت و سرعتی که او تعیین کرده است حرکت می کند. از این دیدگاه مشیت خدا هم در آسمان و هم بر زمین به طور کامل واقع می شود ولی چیزی که مسیح در این دعا به آن اشاره می کند اراده ای است که صرفا به ذات نیکو،عادل و قدوس خدا مرتبط است و این اراده با تقدیر و مشیت ازلی و ابدی خدا که رابطه ای تنگاتنگ با جهان هستی و موجودات آن دارد؛ متفاوت است. اجازه دهید با یک مثال این موضوع بسیار پیچیده را کمی بیشتر روشن سازم. تقدیر و مشیت الهی، پیش از بنیاد عالم این بود که مسیح در لباس انسانی برای گناهکاران جان خود را بر روی صلیب فدا سازد و کفاره گناه را مهیا کند؛ این رخداد با تمام جزئیات آن و دقیقا مطابق تقدیر ازلی و ابدی الهی به وقوع پیوستند؛ ولی در عین حالی که تقدیر ازلی الهی رخ می داد، کسانی که در آنجا ایفای نقش می کردند از فریسیان و کاهنان و علمای مذهبی یهود گرفته تا سربازان رومی با انجام این جنایت و بی عدالتی همزمان اراده خدا را زیر پا نهادند!
بنابراین این دو را نباید با هم مخلوط کرد. اراده خدا مرتبط با ذات قدوس و نیکو و عادل او منهای خلقتش است در حالی که تقدیر و مشیت الهی با دنیای سقوط کرده مرتبط است.

در آیه ۱۱« نان روزانۀ ما را امروز به ما عطا فرما.» نیاز های اساسی و روزانه خود را به حضور خدا می آوریم و تصدیق می کنیم که خدا منشا همه برکات زندگی ماست. در آیه ۱۲ با فروتنی به گناهان و خطاهای روزانه خود نزد پدر آسمانی اعتراف می کنیم. این آیه دقیقا مشابه پنجمین خوشابحال در فصل ۵: ۷ است:

«7خوشا به حال رحیمان، زیرا بر آنان رحم خواهد شد.»

در آخر برای مقابله با وسوسه ها و مکرهای ابلیس و جنگ روحانی علیه نیروهای شریر و بیداری روحانی دعا می کنیم. در حین نگهبانی و در هنگام شب، چیزی مهمتر از بیداری و هوشیاری یک سرباز نیست؛ به همین منوال یک ایماندار نیز باید همیشه آماده نبرد روحانی با نیروهای شریر و مکرهای آنان باشد. در آینده با فصل کلیدی دیگری از کتاب مقدس این موضوع را بیشتر بررسی خواهیم کرد. همچنین در مورد روزه و اهمیت آن از دیدگاه مسیحیت توصیه می کنم مقاله ای که تحت عنوان «مفهوم روزه از دیدگاه مسیحیت» در بخش مقالات تارنمای فیض و راستی نوشته ام را مطالعه کنید.
در آیات ۱۹ تا ۲۴ مسیح مجددا تاکید می کند که اولویت اول زندگی ما ملکوت آسمان است و ایمانداران واقعی به مسیح شهروندان آن می باشند. ثروت زمینی شما دارایی، توان و وقت شما است که اگر آن را در راه ملکوت آسمان سرمایه گذاری کنید نتیجه آن نجات انسان هایی خواهد بود که به زندگی جاودانی نائل می گردند و سرمایه گذاری بالاتر از این وجود ندارد.
در بخش انتهایی فیلم «لیست شیندلر» به کارگردانی اسپیلبرگ، صحنه ای بسیار تاثیر گذار از قهرمان فیلم «اسکار شیندلر» که با صرف مبلغ گزاف موفق به نجات حدود ۱۱۰۰ یهودی شده بود به تصویر کشیده شده است که در آن اسکار شیندلر با چشمانی اشک آلود و با فغان و افسوس به حسابدار یهودیش ایزاک اشترن می گوید وی حتی با فروختن اتومبیلش و سنجاق طلای سینه اش می توانست انسان های بیشتری را از مرگ نجات دهد! دوست عزیز فقط و فقط دو چیز در این جهان، جاودانی هستند و آنها «جان انسان ها» و «حقیقت کلام خداست» است بقیه محکوم به فناست؛ طلا و جواهرات و فلزات و خانه و پوشاک و خوراک و همه و همه از بین خواهند رفت؛ بیاید کمی در این باره فکر کنیم و اولویت های زندگی خود را تغییر دهیم اگر از امروز نیز شروع کنیم هنوز دیر نیست!
پول، توان و انرژی و وقت خود را کجا سرمایه گذاری می کنید؟

در بخش انتهایی فصل ششم مسیح به شاگردانش می آموزد که اگر اولویت زندگی آنها امور ملکوت آسمان و عدالت خدا باشد دیگر برای زندگی روزمره نباید نگران باشند زیرا پدر آسمانی نیاز های آنان را برآورده می کند. توجه کنید این بدان معنی نیست که پیروان مسیح نباید کار و تلاش کنند و برای آینده برنامه ریزی کنند بلکه برعکس همچون پرندگان که بسیار فعال و کوشا هستند و با طلوع آفتاب فعالیتشان را آغاز می کنند و با غروب آفتاب استراحت می کنند؛ و همچون سوسن های صحرا که هر ثانیه از روز را با فتوسنتز به زیبایی خود می افزایند؛ ایمانداران نیز باید کار و فعالیت و تلاش و برنامه ریزی صحیح برای زندگی جز اصول زندگی آنان باشد؛ چیزی که مسیح در اینجا بر آن تاکید می ورزد این است که نباید نگرانی و اضطراب برای تامین نیازهای زندگی بر آنان چیره شود زیرا آنان عضو ابدی خانواده آسمانی هستند که خدای قادر مطلق، پدر آنان است و جهان هستی را برای متحد ساختن آنان در مسیح آفریده است. بنابراین ایمانداران جز لاینفک نقشه ها و برنامه های خدا هستند و هر ثانیه زندگی شان برای خدا ارزشمند است!
پولس رسول در رساله به افسسیان می گوید:

10زیرا ساختۀ دست خداییم، و در مسیحْ عیسی آفریده شده‌ایم تا کارهای نیک انجام دهیم، کارهایی که خدا از پیش مهیا کرد تا در آنها گام برداریم.

بنابراین زندگی ما امری تصادفی و بی معنی نیست که با نگرانی و اضطراب به آینده ای نامعلوم چشم بدوزیم بلکه برای مقصودی به این جهان آمده ایم و باید آن را تا وقتی که بر این کره خاکی هستیم به کمال برسانیم و خداوند در این فرایند همراه و مددکار ماست!

فیض عیسی مسیح خداوند با همه شما باد. آمین

انجیل متی فصل ششم

1«آگاه باشید که پارسایی خود را در برابر دیدگان مردم به جا میاورید، به این قصد که شما را ببینند، وگرنه نزد پدر خود که در آسمان است، پاداشی نخواهید داشت. 2«پس هنگامی که صدقه می‌دهی، جار مزن، چنانکه ریاکاران در کنیسه‌ها و کوچه‌ها می‌کنند تا مردم آنها را بستایند. آمین، به شما می‌گویم، اینان پاداش خود را به تمامی یافته‌اند. 3پس تو چون صدقه می‌دهی، چنان کن که دست چپت از آنچه دست راستت می‌کند، آگاه نشود، 4تا صدقۀ تو در نهان باشد؛ آنگاه پدرِ نهان‌بینِ تو، به تو پاداش خواهد داد. 5«هنگامی که دعا می‌کنی، همچون ریاکاران مباش که دوست می‌دارند در کنیسه‌ها و سَرِ کوچه‌ها ایستاده، دعا کنند تا مردم آنها را ببینند. آمین، به شما می‌گویم، اینان پاداش خود را به تمامی یافته‌اند. 6امّا تو، هنگامی که دعا می‌کنی به اتاق خود برو، در را ببند و نزد پدر خود که در نهان است، دعا کن. آنگاه پدرِ نهان‌بینِ تو، به تو پاداش خواهد داد. 7«همچنین، هنگام دعا، عباراتی توخالی تکرار مکنید، آن‌گونه که اقوام بت‌پرست می‌کنند، زیرا می‌پندارند به سبب زیاده گفتن، دعایشان مستجاب می‌شود. 8پس مانند ایشان مباشید، زیرا پدر شما پیش از آنکه از او درخواست کنید، نیازهای شما را می‌داند. 9«پس شما این‌گونه دعا کنید: «ای پدر ما که در آسمانی، نام تو مقدّس باد. 10پادشاهی تو بیاید. ارادۀ تو، چنانکه در آسمان انجام می‌شود، بر زمین نیز به انجام رسد. 11نان روزانۀ ما را امروز به ما عطا فرما. 12و قرضهای ما را ببخش، چنانکه ما نیز قرضداران خود را می‌بخشیم. 13و ما را در آزمایش میاور، بلکه از آن شریر رهاییمان ده. [زیرا پادشاهی و قدرت و جلال، تا ابد از آنِ توست. آمین.] 14زیرا اگر خطاهای مردم را ببخشید، پدر آسمانیِ شما نیز شما را خواهد بخشید. 15امّا اگر خطاهای مردم را نبخشید، پدر شما نیز خطاهای شما را نخواهد بخشید. 16«هنگامی که روزه می‌گیرید، مانند ریاکاران تُرشرو مباشید، زیرا آنان حالت چهرۀ خود را دگرگون می‌کنند تا نزد مردم، روزه‌دار بنمایند. آمین، به شما می‌گویم، که پاداش خود را به تمامی یافته‌اند. 17امّا تو چون روزه می‌گیری، به سر خود روغن بزن و صورت خود را بشوی 18تا روزۀ تو بر مردم عیان نباشد، بلکه بر پدر تو که در نهان است، و پدرِ نهان‌بینِ تو، به تو پاداش خواهد داد. 19«بر زمین گنج میندوزید، جایی که بید و زنگ، زیان می‌رساند و دزدان نَقْب می‌زنند و سرقت می‌کنند. 20بلکه گنج خود را در آسمان بیندوزید، آنجا که بید و زنگ زیان نمی‌رساند و دزدان نَقْب نمی‌زنند و سرقت نمی‌کنند. 21زیرا هر جا گنج توست، دل تو نیز آنجا خواهد بود. 22«چشم، چراغ بدن است. اگر چشمت سالم باشد، تمام وجودت روشن خواهد بود. 23امّا اگر چشمت فاسد باشد، تمام وجودت را ظلمت فرا خواهد گرفت. پس اگر نوری که در توست ظلمت باشد، چه ظلمت عظیمی خواهد بود! 24«هیچ‌کس دو ارباب را خدمت نتواند کرد، زیرا یا از یکی نفرت خواهد داشت و به دیگری مهر خواهد ورزید، و یا سرسپردۀ یکی خواهد بود و دیگری را خوار خواهد شمرد. نمی‌توانید هم بندۀ خدا باشید، هم بندۀ پول. 25«پس به شما می‌گویم، نگران زندگی خود نباشید که چه بخورید یا چه بنوشید، و نه نگران بدن خود که چه بپوشید. آیا زندگی از خوراک و بدن از پوشاک مهمتر نیست؟ 26پرندگان آسمان را بنگرید که نه می‌کارند و نه می‌دِرَوَند و نه در انبار ذخیره می‌کنند و پدر آسمانی شما به آنها روزی می‌دهد. آیا شما بس باارزشتر از آنها نیستید؟ 27کیست از شما که بتواند با نگرانی، ساعتی به عمر خود بیفزاید؟ 28«و چرا برای پوشاک نگرانید؟ سوسنهای صحرا را بنگرید که چگونه نمو می‌کنند؛ نه زحمت می‌کشند و نه می‌ریسند. 29به شما می‌گویم که حتی سلیمان نیز با همۀ شکوه و جلالش همچون یکی از آنها آراسته نشد. 30پس اگر خدا علف صحرا را که امروز هست و فردا در تنور افکنده می‌شود، این‌چنین می‌پوشانَد، آیا شما را، ای سست‌ایمانان، به‌مراتب بهتر نخواهد پوشانید؟ 31«پس نگران نباشید و نگویید چه بخوریم یا چه بنوشیم و یا چه بپوشیم. 32زیرا اقوامِ بت‌پرست در پی همۀ این‌گونه چیزهایند، امّا پدر آسمانی شما می‌داند که بدین همه نیاز دارید. 33بلکه نخست در پی پادشاهی خدا و عدالت او باشید، آنگاه همۀ اینها نیز به شما عطا خواهد شد. 34پس نگران فردا مباشید، زیرا فردا نگرانی خود را خواهد داشت. مشکلات امروز برای امروز کافی است!